Rij-indruk: Yamaha Tracer 900 GT

2015. Het jaar waarin de Tracer 900 (toen nog MT-09 Tracer genaamd) vol ongeduld stond te trappelen om losgelaten te worden op ’s lands wegen. Een doordachte machine, een juweeltje van een motorblok en een veelzijdig karakter. Een ruime zitpositie, een aantrekkelijk prijskaartje en wat DNA van de illustere Dark Side of Japan modellen. Ondanks wat getril in handvaten en voetsteunen, een discuteerbare afwerking en vooral een eigenzinnige uitstraling, nog steeds goed voor op ruim drie jaar zowat 30.000 contractuele handtekeningen te verzamelen. De geüpdatete standaard versie staat klaar, is op een trits domeinen aangepakt voor beter tourgebruik en heeft er een GT-broer bijgekregen. Klinkt prima op papier. Ik hoop alvast dat de originele eigenheid en de daarmee gepaard gaande emoties bewaard zijn gebleven, want is dat nu net niet hetgeen we zoeken in onze machines? Tracer editie 2018, The floor is yours.

De reislustige hooligan

Even terugblikken leert ons dat Yamaha het Sport-Touring segment ziet evolueren van groot, zwaar en betrekkelijk sportief, naar licht, wendbaar en ruimschoots sportief. Geef dat geheel een attractief prijskaartje (2017 BE € 10.995,00 & NL € 11.999,00), lepel daar een kruidig sausje over zodat de reislustige hooligan met een kantje af, zich erin kan vinden en je bent vertrokken. Ondertussen tikt echter de tijd verder, worden de rijders kritischer en hebben de bouwheren weer wat kunnen bijstuderen. Het kloppende CP3 hart diende absoluut niet aangepast te worden. Ik kan me echt niemand voor de geest halen die er niet voor te vinden was. Het 847cc blok staat nog steeds garant voor 115 PK (10.000 RPM) en 87.5 NM (8.500 RPM). Je vindt hier een chip controlled throttle, wat rijmodi, aanpasbare tractiecontrole en krijgt de assistentie van een slipperkoppeling. Zet dat tegenover 214 kg en een glimlach komt spontaan tevoorschijn.

De upgrades willen de Tracer hoofdzakelijk wat hoger op de lange concurrentiële ladder laten klimmen. Deels door hem kwalitatief fors op te krikken en de touring mogelijkheden meer in de verf te zetten, deels door hem de identiteit en de troeven van de vorige versie te laten behouden. Het design werd dus al eerste aangepast. Komende van de typische MT look & feel, is hij zowaar visueel toegankelijker geworden. Ik laat in het midden of het volumineuzere bodywerk niet teveel van het hoekje-af-karakter heeft weg gesculpteerd. Feit is, dat het geheel instant herkenbaar is gebleven en ditmaal uiterst zorgvuldig is afgewerkt.